In deze huiveringwekkende visie zweven twee spookachtige figuren dreigend boven een donkere, onrustige landschap. Hun vormen, geschilderd met expressieve penseelstreken in donkere en gedempte kleuren, stralen een surrealistische en mysterieuze energie uit, die balanceert tussen droom en nachtmerrie. De centrale figuur, gekleed in een donkere mantel, wijst met een beschuldigende of bevelende gebaar, terwijl de figuur gehuld in een rode mantel vastberaden naast haar lijkt te bewegen. Daaronder lijkt een menigte van kleine, nauwelijks herkenbare silhouetten gevangen in een tumultueuze bijeenkomst of ritueel, hun bewegingen zijn wazig en schaduwrijk.

Uitgevoerd met de kenmerkende losse penseelvoering van Goya, is het geheel zowel chaotisch als beheerst; het kleurenpalet wordt gedomineerd door aardse bruintinten, zwart en rokerig blauw, wat een schemerachtige of spookachtige sfeer oproept. De vage vormen en flikkerende menselijke figuren versmelten met de sombere hemel en een imposante rotsformatie, waardoor een gevoel van onheilspellende en bovennatuurlijke angst ontstaat. Geschapen in een periode van diepe persoonlijke en politieke onrust in Spanje, vangt dit werk uit de beroemde Zwarte Schilderijenserie de duistere meditatie van de kunstenaar over menselijke dwaasheid, angst en irrationele krachten die de realiteit verduisteren.