W tym arcydziele fascynująca gra światła i cienia ożywia spokojny moment uchwycony w czasie. Kobieta, ubrana w elegancką niebieską bluzkę z delikatnymi detalami, stoi w tym, co wydaje się skromnym, ale intymnym wnętrzem. Prostota jej otoczenia jest zarówno zachęcająca, jak i tajemnicza; mapa wisząca na ścianie dodaje element intrygi, może sugerując odległe miejsca lub niewypowiedziane myśli. Jej łagodne spojrzenie kieruje się na list w jej rękach — osobistą korespondencję, która zdaje się otaczać ją bańką refleksji.

Technika Vermeera polegająca na stosowaniu miękkiego, rozproszonego światła rzuca spokojny blask na postać, podkreślając jej zamyśloną ekspresję, podczas gdy chłodne odcienie niebieskiego i ziemi uzupełniają ciepłe tekstury drewna krzesła i stołu. Kontrast między żywym kolorem jej stroju a stłumioną paletą pokoju podkreśla moment samotności i introspekcji; wydaje się, że czas stanął w miejscu. To dzieło sztuki, bogate w emocjonalną głębię, wywołuje rezonans u widza, zapraszając go do refleksji nad myślami i uczuciami ukrytymi w tym delikatnym liście.