To dzieło przedstawia wyrazisty portret kobiety, która z gracją odpoczywa, emanując elegancją i tajemniczym urokiem. Ubrana jest w wyszukany strój — dużą, ciemną kapelusz ozdobiony piórem, miękki futrzany kołnierz na ramionach oraz dopasowaną marynarkę w delikatne prążki, która dodaje kompozycji ruchu i faktury. Jej delikatna twarz z lekkim rumieńcem i subtelnym uśmiechem kontrastuje z przytłumionymi, ziemistymi tonami, które otaczają postać. Wyraziste, lecz miękkie linie oddają fałdy ubrania oraz miękkość fotela, na którym kobieta spoczywa, tworząc fascynujący kontrast między miękkością a strukturą.

Kompozycja przyciąga intymną perspektywą, jakby zapraszając widza do cichego momentu refleksji lub odpoczynku. Chłodna, stonowana paleta barw, głównie brązów, kremów i szarości, przełamana subtelnym rumieńcem na policzkach, przywołuje atmosferę końca XIX lub początku XX wieku — świata wyrafinowanej gracji społecznej i cichej elegancji. Warstwy pastelowych uderzeń pędzla i delikatnych linii ołówka tworzą niemal impresjonistyczny efekt, podkreślający formę i nastrój bardziej niż detale. Portret łączy w sobie nonszalancką godność i artystyczną wytworność, zapraszając do zatrzymania się w jego spokojnej, a zarazem żywej obecności.