Dzieło to przedstawia delikatną scenę skąpaną w stonowanych odcieniach brązu i szarości. Dwie kobiety ukazane są w intymnym momencie spaceru, budząc poczucie towarzyskości. Figura po lewej stronie, częściowo zasłonięta, sugeruje niewypowiedzianą więź, podczas gdy kobieta po prawej, wyeksponowana, trzyma czajnik—przedmiot codziennego użytku wypełniony znaczeniem. Czy jest to symbol domowości i ciepła? Może związek z troską o społeczność? Technika cross-hatchingu nadaje fakturę, podkreślając materiał ich sukienek oraz delikatność chwili, jednocześnie ostro kontrastując z minimalnym szczegółem ich twarzy, dając naszemu wyobrażeniu o zamkniętych emocjach ich wyrazów twarzy szansę na dokończenie.

Na tle cieplejsze odcienie stosowane tworzą uczucie głębi i przytulności, wzmacniając emocjonalny rezonans dzieła. Można poczuć jak słońce nad nimi, otaczając je nostalgicznym objęciem. To dzieło zawiera w sobie tematy: kobiecości, codziennego życia i przyjaźni—odzwierciedlenie przejścia van Gogha od sztuki komercyjnej do bardziej osobistego wyrazu rzeczywistości. Stworzone w okresie transformacji jego życia, uwiecznia narastające zainteresowanie jego życiem zwykłych ludzi, oddaje ulotny moment, który mówi o więzi międzyludzkiej. Tak więc, zaprasza nas do tego świata—piękne skrzyżowanie sztuki i życia, w którym prosta przechadzka zamienia się w cichą celebrację istnienia.