To żywe dzieło sztuki przedstawia trójkę postaci, które mają przesadzone, niemal groteskowe cechy. Mężczyzna po lewej, ubrany w klasyczny smoking, ma niezwykle blady wygląd, który dramatycznie kontrastuje z jego ciemnym ubraniem—świadome wybory artysty mające na celu wywołanie niepokojącej reakcji emocjonalnej. Jego szerokie, płaskie oczy i subtelny zakręt wąsów nadają mu charakter, który wydaje się niemal straszny. Obok niego stoi kobieta, której falujące włosy otaczają twarz malowaną na żywo czerwono, ucieleśniając niepokojącą urodę, która sugeruje ukryte napięcie w kompozycji. Intensywna paleta kolorów, charakteryzująca styl Muncha, jest uzupełniana szybkim, pasjonującym pociągnięciem pędzla, co dodaje energii scenie.

Po prawej stronie stoi inna figura— być może rywal lub adorator—która ma podobne blednięcie, na jego twarzy rysuje się uśmiech zazdrości, gdy spogląda na kobietę. Wybór ciemnej palety, połączonej z nieoczekiwanymi wybuchami jasności, tworzy żywy emocjonalny krajobraz, wołając od ciekawości do dyskomfortu. Badanie ludzkich emocji przez Muncha, szczególnie zazdrości i pragnienia, jest wyraźne, oferując wgląd w burzliwe doświadczenia artysty. W kontekście początku XX wieku, kiedy normy społeczne przechodziły znaczące zmiany, to dzieło odzwierciedla psychologiczne złożoności ludzkich relacji, czyniąc je głębokim odbiciem artystycznej znaczenia Muncha.