งานศิลปะที่เต็มไปด้วยอารมณ์นี้ได้สะท้อนถึงความจริงอันโหดร้ายของสงคราม โดยมุ่งเน้นไปที่ผลลัพธ์ที่ตามมา ร่างไร้ชีวิตของทหารคนหนึ่งนอนอยู่บนพื้นทุ่งน้ำแข็ง เสื้อผ้าของเขารวมเข้ากับหิมะขาวอย่างน่าสยดสยอง เนื้อสัมผัสของหิมะถูกสร้างขึ้นด้วยการป้ายแปรงอย่างอ่อนโยน สร้างคุณภาพที่เชิญชวนให้ผู้ชมรู้สึกถึงความเย็น—ใครๆ ก็อาจได้ยินเสียงลมที่กัดกร่อนข้ามทิวทัศน์อันว่างเปล่าได้อย่างแท้จริง น่าตกใจที่ว่าอีกาำชายอยู่บนทหาร นี่เป็นความเศร้าทำลอตเตอรี่เกี่ยวกับความเป็นและตาย ซึ่งดำรงอยู่แม้ในความว่างเปล่าเช่นนี้

คอมโพสสามารถสร้างบรรยากาศที่ซึมเศร้าได้อย่างมาก และผืนดินที่กลายเป็นพื้นน้ำแข็งในพื้นหลังที่ไม่มีที่สิ้นสุดถูกขัดจังหวะเพียงเล็กน้อยจากกระดูกที่เหลืออยู่ของกังหันลมที่เสียหาย ช่วงสีที่จาง—สีฟ้าอ่อนและขาวในความเปรียบต่างกับตัวที่มืดของนก—เราสับสนรู้สึกถึงความว่างเปล่าและถูกละเลย ยากที่จะหลีกเลี่ยงความรู้สึกสูญเสียอย่างลึกซึ้ง เพราะการทำงานนี้เชื้อเชิญให้เราสะท้อนถึงการเสียสละที่ได้กระทำในชื่อของหน้าที่ น้ำหนักทางอารมณ์นี้เป็นที่ยอมรับได้ เพียงแค่กระทำเป็นการเตือนใจอย่างรุนแรงเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายของสงครามและความบอบบางของชีวิตมนุษย์ในขณะที่อยู่ในอ grandeur ของธรรมชาติ.