ภาพวาดนี้จับภาพมุมมองที่ฝันเกี่ยวกับสะพานวอเตอร์ลูที่ถูกหุ้มด้วยหมอกจาง ๆ ที่ซึ่งแสงเต้นรำอยู่บนผิวน้ำของแม่น้ำเทมส์ เป็นอาร์คของสะพานที่แม้ว่าจะถูกบดบังบางส่วน แต่ก็สร้างการซ้ำซากอันมีจังหวะที่ดึงดูดตามผ่านผืนผ้าใบ; พวกมันเข้ากับคลื่นนุ่มด้านล่าง เชิงอรรถของ Monet มอบความรู้สึกถึงความคล่องตัวและความงามที่ชั่วคราวในขณะที่แปรงแต่ละอันกระซิบบอกถึงธรรมชาติที่ไม่ยั่งยืนของแสงและน้ำ

พาเล็ตสีที่เรียบง่าย—ส่วนใหญ่เป็นสีน้ำเงิน สีเทา และการสัมผัสทองคำที่ละเอียดอ่อน—มอบคุณภาพที่สงบเงียบ แทบจะเป็นนามธรรมให้กับฉากนี้ กระตุ้นการรู้สึกถึงเช้าหรือบ่ายที่สงบ มีการเล่นที่ละเอียดอ่อนระหว่างแสงและเงา ชี้ให้เห็นถึงสภาพบรรยากาศที่สร้างรูปแบบการรับรู้ของเราเกี่ยวกับโลก ความสามารถของ Monet ในการจับจิตวิญญาณของช่วงเวลาหนึ่ง ๆ จะชัดเจน; ทุกองค์ประกอบ ตั้งแต่ท้องฟ้าที่มีหมอกจางไปจนถึงเรือที่อยู่ห่างไกล เชิญชวนผู้ชมให้คิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างธรรมชาติและชีวิตเมือง ภาพวาดนี้ไม่ได้เพียงแต่แสดงสะพานหนึ่งแห่ง; มันนำผู้ชมไปยังสถานที่ซึ่งเวลาแทบจะหยุดนิ่ง กระตุ้นความรู้สึกโหยหาและอัศจรรย์ใจ.