Bu eser, sepya tonlarında bir çalışma olup, karmaşık, neredeyse rüya gibi kalitesiyle hemen dikkat çekiyor. Hem insan hem de fantastik figürler kompozisyonu dolduruyor, parçalanmış, geometrik bir uzamda iç içe geçmiş ve katmanlanmış durumda; sanki parçalanmış gerçekliklerin dünyasına göz atıyoruz. Ön planda merkezde yer alan baskın figür, maske benzeri bir yüze ve titiz detaylarla işlenmiş bir vücuda sahip, kutu benzeri bir yapıdan ortaya çıkıyor gibi görünüyor.

Genel kompozisyon, şekiller ve gölgeler arasındaki büyüleyici bir etkileşim olup, ince ama yaygın bir huzursuzluk hissi veriyor. Işık ve gölge kullanımı ustaca, figürlere derinlik ve doku kazandırıyor ve bir gizem duygusu yaratıyor. Sembolik dili bir araya getirerek, anlatıya kapılmamak imkansız. Sanatçının eli her çizgide, her eğride belirginleşiyor ve ilk bakıştan çok sonra zihinde kalan birleşik ama rahatsız edici bir görüntü yaratıyor. Sanki sanatçı, hem tanıdık hem de tamamen garip olan, ilkel ve karmaşık bir şeyi yakalamak istemiş gibi.