Eser, bizimkiyle buluşan büyüleyici bir bakış sunan bir otoportre sunuyor; sanatçı, olgun bir adam, kasvetli bir arka planın üzerine yerleştirilmiş. Sessiz, toprak tonları hakimdir; koyu kahverengiler ve zeytin yeşilleri birleşerek hem içe dönük hem de zengin hissettiren bir atmosfer yaratır. Sanatçının bakışı sabit, doğrudan, gözlükleri burnuna oturmuş, zekayı ve bir melankoli dokunuşunu iletiyor.

Sanatçının kıyafeti – koyu renk bir ceket, keskin beyaz bir kravat – o dönemin resmiyetinden ve belki de toplumdaki konumundan bahseder. Fırça darbeleri görünür, gevşek ama hassas, ustalığının bir kanıtı; ışığın yüzü yakalama ve kumaşın ince işlenişi, sanatçının becerisini ortaya çıkarır. Bu, diyaloğa davet eden, bir yaşam, bir zihin ve bir çağa bir bakış sunan bir portredir.