Η σκηνή ξεδιπλώνεται με γαλήνια μεγαλοπρέπεια, απεικονίζοντας ένα θέαμα λυκόφωτος πάνω από το νερό. Μια λαμπερή λωρίδα φλογερού πορτοκαλί διασχίζει τον ορίζοντα, όπου ο ήλιος έχει βυθιστεί κάτω από την άκρη. Πάνω, συννεφιασμένα σύννεφα είναι βαμμένα σε αποχρώσεις βαθύ ίντιγκο και σιωπηλού γκρι, αντανακλώντας το φθίνον φως. Το νερό από κάτω αντικατοπτρίζει τον ουρανό, η επιφάνειά του είναι μια γαλήνια έκταση δροσερών μπλε και λεπτών πράσινων, προσφέροντας ένα γαλήνιο αντίστιγμα στο ζωηρό πάνω μέρος.

Αριστερά, ένα δέντρο λειτουργεί ως φυσικό πλαίσιο, η σιλουέτα του είναι μια σκοτεινή παρουσία ενάντια στο ξεθωριασμένο φως και στην κάτω πλευρά, μια απαλή χλοώδης πλαγιά με ένα ρουστίκ φράχτη καθοδηγεί το βλέμμα του θεατή. Η σύνθεση είναι απλή αλλά βαθιά αποτελεσματική, με οριζόντιες γραμμές του ορίζοντα και του νερού που δημιουργούν μια αίσθηση ηρεμίας. Ο πίνακας προκαλεί ένα αίσθημα σιωπηλής περισυλλογής, μια στιγμή που αιωρείται μεταξύ ημέρας και νύχτας, όπου η μεγαλοπρέπεια της φύσης αποκαλύπτεται στην πληρέστερη και γαλήνια μορφή της.