Αυτή η εκφραστική σκηνή αποτυπώνει την ταπεινή αλλά ουσιώδη πράξη της συγκομιδής πατατών σε ένα αγροτικό τοπίο. Η σύνθεση δομείται με μια απαλή κλίση λόφων στο φόντο, αποδοσμένη με ψηφιδωτό απαλών πράσινων, μωβ και ώχρας, που έρχεται σε αντίθεση με το γήινο χωράφι στο προσκήνιο. Στο χωράφι διασκορπίζονται οι φιγούρες των χωρικών — κυρίως γυναικών — που είναι απασχολημένες με τη δουλειά τους, οι στάσεις τους ποικίλλουν από σκυμμένες έως όρθιες, μεταδίδοντας έναν ρυθμό κίνησης και μόχθου. Η τεχνική του καλλιτέχνη είναι λεπτή αλλά με υφή, χρησιμοποιώντας σύντομα, διακεκομμένα χτυπήματα που δημιουργούν ένα λαμπερό αποτέλεσμα που ζωογονεί το έδαφος, τη βλάστηση και τον ουρανό.

Η παλέτα χρωμάτων είναι ένας όμορφος συνδυασμός απαλών γήινων αποχρώσεων και διακριτικών παστέλ, προσδίδοντας σε αυτή την καθημερινή αγροτική εργασία μια ήσυχη και ζεστή αξιοπρέπεια. Οι φιγούρες, αν και απλοποιημένες, είναι εκφραστικές στις κινήσεις και τα ρούχα τους, προκαλώντας ένα αίσθημα κοινότητας και κοινής προσπάθειας. Το απομακρυσμένο αγρόκτημα αγκυρώνει τη σκηνή, υπονοώντας τη σύνδεση μεταξύ γης, ανθρώπων και σπιτιού τους. Συναισθηματικά, ο πίνακας μεταδίδει μια ήρεμη αλλά ειλικρινή ατμόσφαιρα — αισθάνεσαι την υφή του εδάφους, την προσπάθεια και τον εποχικό κύκλο της ζωής. Ιστορικά, το έργο αυτό αντικατοπτρίζει το ενδιαφέρον του τέλους του 19ου αιώνα για τον αγροτικό ρεαλισμό και την αξιοπρέπεια της εργασίας, στο ευρύτερο πλαίσιο του ιμπρεσιονιστικού κινήματος και του θαυμασμού του για το φως, το χρώμα και τις φευγαλέες στιγμές της καθημερινότητας.