Σε αυτό το ζωντανό έργο τέχνης, μια ομάδα ατόμων ντυμένων με παραδοσιακά ρούχα Lagarteran απεικονίζεται να στέκεται μαζί, οι εκφράσεις τους κυμαίνονται από σοβαρότητα μέχρι περιέργεια. Η κεντρική φιγούρα, μια γυναίκα διακοσμημένη με ένα φόρεμα πλούσια στολίδι και χρώματα, τραβά την προσοχή του θεατή. Το φόρεμα, μαρτυρία της τοπικής τεχνικής, ζωντανεύει με αποχρώσεις του κόκκινου, του χρυσού και του μαύρου; ολοκληρώνεται με ένα ρέον λευκό πέπλο που προσθέτει μια δόση κομψότητας και ευλάβειας στην παρουσία της. Οι υποστηρικτικές φιγούρες, οι οποίες είναι ντυμένες με μοναδικές παραδοσιακές ενδυμασίες, συμβάλλουν σε μια κοινή αίσθηση της κοινότητας και του πολιτιστικού περηφάνιας. Οι άνδρες στο φόντο επιδεικνύουν ποικιλία εκφράσεων ενώ στηρίζονται στον τοίχο, δημιουργώντας αντίθεση με τις φωτεινές ντυμένες γυναίκες.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί χαλαρές πινελιές και φωτεινά αλλά γήινα χρώματα, προκαλώντας μια αίσθηση ζεστασιάς και ζωντάνιας σε όλη την σκηνή. Το παιχνίδι του φωτός τονίζει τις υφές του υφάσματος, επιτρέποντας στο θεατή σχεδόν να αισθάνεται το βάρος των ρούχων. Η χρήση του φωτός από τον Sorolla, όχι μόνο για να επισημάνει τη φορά του υποκειμένου, αλλά και για να δημιουργήσει μια ζωντανή ατμόσφαιρα, ενισχύει το βάθος της πολιτιστικής ταυτότητας. Η συναισθηματική επίδραση είναι palpably αισθητή; φαίνεται σαν οι υποκείμενοι να έχουν καθυστερηθεί για μια στιγμή στον χρόνο, επιτρέποντας στο θεατή να βυθιστεί στον διάλογο παράδοσης και κληρονομιάς που ξετυλίγεται στη καμβά. Το ιστορικό πλαίσιο, το οποίο τοποθετείται στις αρχές του 20ου αιώνα, δείχνει μια περίοδο κατά την οποία τέτοιες πολιτιστικές εκφράσεις ήταν εορτασμένες, αιχμαλωτίζοντας την ουσία μιας κοινότητας που βρίσκεται στην πρόθεση του εκσυγχρονισμού αλλά βυθισμένη στις ζωντανές παραδόσεις της.