Dit expressieve portret vangt een jong meisje dat sereen staat te midden van een zacht vervaagde natuurlijke achtergrond. Haar blik ontmoet die van de kijker met een stille intensiteit, omlijst door lang, los haar en een strooien hoed met brede rand, versierd met delicate bloemen. De meesterlijke techniek van de kunstenaar is zichtbaar in de ingewikkelde details van haar kanten blouse, waar subtiele patronen tevoorschijn komen door fijne penseelstreken, in contrast met de meer impressionistische weergave van het omringende gebladerte en de lucht. Het gedempte aardetintenpalet en zachte blauwtinten creëren een harmonie die de scène doordrenkt met een nostalgische, bijna dromerige sfeer.

De compositie richt zich op het meisje, wiens figuur bijna lichtgevend is tegen de donkere achtergrond en een gevoel van onschuld en stille contemplatie oproept. Ze houdt een losse bos wilde bloemen vast, haar handen zijn met tedere realisme geschilderd en nodigen de kijker uit om de kwetsbare schoonheid van het moment te voelen. Geschilderd aan het begin van de 20e eeuw weerspiegelt dit werk een overgangsperiode waarin traditionele realisme samenvloeide met een opkomende impressionistische gevoeligheid, waarbij zowel de fysieke aanwezigheid als de vluchtige stemming van de jeugd worden vastgelegd.