Deze sfeervolle prent vangt een serene kustscène tijdens de schemering, waar grillige rotsformaties stil een smalle inham met kalm water omsluiten. De kunstenaar beheerst subtiele overgangen van blauw en grijs, waardoor een schemerige sfeer ontstaat die zowel stilstaand als levendig aanvoelt. De rotsachtige texturen lijken bijna tastbaar; alsof je de ruwe oppervlakken kunt aanraken die licht vervagen in het afnemende licht. Het water is diep en reflecterend, met zachte rimpelingen die de oever met rustige volharding strelen. Boven drijven lichte wolken laag tegen een gradientachtige hemel die diep ultramarijnblauw wordt, wat de rust van het geheel versterkt.

De scène straalt een tijdloos gevoel van contemplatieve eenzaamheid uit. Het beperkte kleurenpalet en de precisie in de uitvoering tonen de diepe waardering van de kunstenaar voor de stille momenten van de natuur, en nodigen de kijker uit om stil te staan bij een moment dat zweeft tussen dag en nacht. Gemaakt in 1933, belichaamt dit werk een moderne herinterpretatie van traditionele Japanse houtsnijkunst, waarbij de harmonie tussen natuurlijke elementen en artistieke expressie schittert door de subtiele wisselwerking van licht, schaduw en textuur. Je kunt bijna het fluisteren van de zeebries horen, vermengd met het verre gekrijs van zeemeeuwen — een uitnodiging om te stoppen en te luisteren.