Het schilderij transporteert me onmiddellijk naar het hart van een weelderig bos. Zonlicht filtert door de bladeren en besprenkelt het pad dat zich in de verte slingert. De kunstenaar beheerst op meesterlijke wijze het spel van licht en schaduw; de boomstammen staan ​​hoog en slank, hun oppervlakken vangen de zon in warme, gouden tinten, in schril contrast met de koele, diepe groenen van het omringende gebladerte.

De compositie is opvallend eenvoudig, maar toch vol diepte. Het pad fungeert als een leidende lijn en trekt de blik van de toeschouwer dieper de scène in. Het kleurenpalet is overwegend groen, maar het wordt verrijkt door een reeks tinten, van de levendige, bijna zure groenen van de nieuwe groei tot de diepere en meer gedempte tinten van de schaduwen. De penseelstreken lijken snel en beslissend, waardoor het schilderij een gevoel van directheid en leven krijgt; ik kan bijna het ruisen van de bladeren horen en de aardse geur van de bosgrond ruiken. Het is een rustige scène, een moment van vrede vastgelegd op het doek.