Dit sfeervolle schilderij legt een mistige dag vast op een druk plein in Parijs, waar de contouren van gebouwen, koetsen en figuren oplossen in een mistige nevel. De kunstenaar gebruikt vaardig zachte, vage penseelstreken om de vochtige, dichte atmosfeer op te roepen, waardoor het tafereel aanvoelt als een vluchtig moment tussen helderheid en vaagheid. Bleke, gedempte tinten—grijs, blauw en lichtroze—doordringen het doek en versterken het effect van de ochtendmist die het stadslandschap omhult. De compositie leidt het oog van het drukke koetsverkeer op de voorgrond naar de nauwelijks zichtbare architectonische vormen in de verte, wat een gevoel van diepte en mysterie creëert.

De subtiele wisselwerking tussen licht en schaduw is effectief; het diffuse licht van de mist verzacht de contouren en vult het tafereel met stille eerbied. Deze impressionistische benadering benadrukt stemming boven detail en nodigt de kijker uit de kou en de gedempte geluiden van een mistige Parijse ochtend te voelen. Historisch weerspiegelt het werk de fascinatie van de kunstenaar voor het stadsleven en atmosferische omstandigheden, en draagt het bij aan de viering van vluchtige effecten binnen het impressionisme. De emotionele impact ligt in de serene melancholie — een poëtisch moment van een stad gehuld in mist, levendig maar gedempt.