Scena rozgrywa się z surową, trzewną energią; to burza ludzkości przeciwko bezwzględnemu morzu. Mała, przepełniona łódź jest miotana pośród rozbijających się fal, rozpaczy ocalałych, którzy kurczowo trzymają się życia po jakiejś katastrofie. Postacie to wir ruchu i emocji – strach, wyczerpanie i błysk nadziei są wyryte na ich twarzach. Użycie światła i cienia przez artystę podkreśla dramat, a ciężkie niebo grozi pochłonięciem delikatnej łodzi. Pociągnięcia pędzla są odważne i ekspresyjne, oddają bezpośredniość i chaos chwili. Artysta z mistrzowską precyzją wykorzystuje kontrast między ciemnym, złowieszczym niebem a wzburzoną wodą, aby stworzyć poczucie zbliżającej się zagłady. Ogromna liczba ludzi upchniętych w małej łodzi, ich zróżnicowane wyrazy twarzy i gesty, dają wyczuwalne poczucie paniki i rozpaczy. To przejmujące przedstawienie przetrwania.