De scène ontvouwt zich met een rauwe, viscerale energie; het is een storm van menselijkheid tegen de meedogenloze zee. Een kleine, overvolle boot wordt te midden van brekende golven geslingerd, een wanhopig schip van overlevenden die zich aan het leven vastklampen na een of andere catastrofe. De figuren zijn een wervelwind van beweging en emotie – angst, uitputting en een sprankje hoop zijn in hun gezichten gegraveerd. Het gebruik van licht en schaduw door de kunstenaar accentueert het drama, met een zware lucht die dreigt het kwetsbare vaartuig te verzwelgen. De penseelstreken zijn gedurfd en expressief en vangen de onmiddellijkheid en chaos van het moment. De kunstenaar gebruikt op meesterlijke wijze het contrast tussen de donkere, onheilspellende lucht en het turbulente water om een gevoel van naderend onheil te creëren. De enorme hoeveelheid mensen die in de kleine boot gepropt zitten, hun gevarieerde uitdrukkingen en gebaren, geven een tastbaar gevoel van paniek en wanhoop. Het is een hartverscheurende weergave van overleving.