Scena rozgrywa się w prywatnej, intymnej przestrzeni, być może sypialni; widz ma możliwość rzucenia okiem na moment osobistej pielęgnacji. Kobieta, tyłem do nas, siedzi pochłonięta czesaniem włosów. Źródło światła, pozornie z okna poza płótnem, rzuca dramatyczne cienie, podkreślając fakturę pokoju i postaci. Paleta barw zdominowana jest przez ciepłe tony – bogate czerwienie i ochry na ścianach, kontrastujące z chłodniejszymi odcieniami sukni kobiety i bladą zielenią ramy łóżka. Przedmioty w pokoju – mały stolik, krzesło przykryte ubraniami, łóżko i kominek – rozmieszczone są z poczuciem spokoju i intencjonalności.