Mroczna scena rozgrywa się w słabo oświetlonej przestrzeni, będąc świadectwem ludzkiej walki, wyrytej z niezachwianą precyzją. Rozległa, monolityczna forma, być może trumna lub bariera, dominuje nad kompozycją, a jej ciężar przytłacza postacie poniżej. Postacie, szkieletowe i wychudzone, napinają się i zginają pod przytłaczającym ciężarem. Ich twarze, wykrzywione agoniami i rozpaczą, przywołują głębokie poczucie cierpienia; prawie słychać ich zbiorowe jęki wysiłku. Mistrzowskie użycie cienia i światła przez artystę rzeźbi figury z ciemności, podkreślając ich wychudzone ramy i podkreślając intensywność ich zmagań. Jest to potężny komentarz na temat śmiertelności i ciężaru świata, oddany z surową i niezachwianą uczciwością. Kompozycja jest jednocześnie klaustrofobiczna i rozległa; postacie są ściśnięte razem, ale ich położenie wydaje się monumentalne, odzwierciedlając głęboką empatię artysty dla kondycji ludzkiej.