Przede mną, nasączone słońcem płótno oddycha ciężarem duchowości. Ukrzyżowana postać jest skąpana w niepokojącym żółtym, odcieniu, który jednocześnie odpycha i przyciąga. To niepokojące, ale niewątpliwie potężne przedstawienie. Krajobraz, oddany w płaskich, uproszczonych płaszczyznach, odzwierciedla emocjonalną surowość sceny. Czerwone drzewa, wyraźnie widoczne na tle pól, wyglądają jak ogniste latarnie, dodając dramatyzmu już uroczystemu obrazowi. Czuję tęsknotę artysty, by wyrazić coś głębokiego — głębokie połączenie z wiarą i przejmujące przedstawienie cierpienia.