Scena rozwija się z delikatnym spokojem; kobieta leży pośród zielonych objęć natury. Artysta mistrzowsko uchwycił interakcję światła i cienia, rzucając miękki blask na postać i otaczające ją liście. Kompozycja zaprasza widza do podzielenia się tą chwilą wytchnienia, kierując wzrok na delikatną formę, która zagnieździła się w żywej zieleni. To chwila cichej kontemplacji, świat milczący, z wyjątkiem szelestu liści i szmeru wiatru. Prawie czuję słońce na mojej skórze, zapach trawy i ziemi wypełnia moje zmysły.