De scène ontvouwt zich met een zachte rust; een vrouw ligt te midden van de groene omarming van de natuur. De kunstenaar vangt op meesterlijke wijze de wisselwerking tussen licht en schaduw, en werpt een zachte gloed over de figuur en het omringende gebladerte. De compositie nodigt de toeschouwer uit om dit moment van sereniteit te delen, waarbij de blik wordt getrokken naar de delicate vorm die genesteld is in het levendige groen. Het is een moment van stille contemplatie, de wereld is stil, behalve het geritsel van de bladeren en het gefluister van de wind. Ik kan bijna de zon op mijn huid voelen, de geur van gras en aarde vult mijn zintuigen.