Pod delikatnym blaskiem księżyca ta sugestywna scena ukazuje tajemnicze piękno starożytnych ruin, które stoją cicho na tle spokojnego nocnego nieba. Kompozycję stanowią dwie dominujące, porośnięte bluszczem kamienne arkady, których zużyte powierzchnie opowiadają historie zapomnianych czasów. Księżyc, częściowo zasłonięty przez chmury, oświetla krajobraz chłodnym, srebrzystym światłem, tworząc wyraźny kontrast między cieniem a światłem.

Artysta używa delikatnych pociągnięć pędzla do przedstawienia liści i odległych wzgórz, łącząc stonowane odcienie niebieskiego i szarego z zielonymi akcentami, by wywołać spokojną, lecz melancholijną atmosferę. Obecność małych ludzkich sylwetek i słabo oświetlonej wioski w oddali dodaje głębi i skali, zapraszając widza do zanurzenia się w tym spokojnym, niemalże bajkowym otoczeniu. Emocjonalny odbiór to poczucie cichej samotności, gdzie natura delikatnie odzyskuje ludzką historię pod cichym spojrzeniem księżyca.