ฉากเปิดขึ้นภายใต้ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่และโปร่งสบาย ผืนผ้าใบของสีฟ้าอ่อนและก้อนเมฆที่ละเอียดอ่อน ต้นไม้เดียวดาย กิ่งก้านแผ่กิ่งก้านสาขาอย่างสง่างามทั่วทั้งฉาก สร้างกรอบธรรมชาติสำหรับตัวเลขที่รวมตัวกันด้านล่าง แสงแดดส่องผ่านใบไม้ สร้างจุดแสงและเงาที่เต้นรำบนตัวเลข องค์ประกอบเป็นชั้นเรียนหลักในศิลปะการเล่าเรื่อง เราเห็นกลุ่มผู้หญิง ซึ่งดูเหมือนคนซักผ้า กำลังพักผ่อนริมลำธารหลังจากทำงานมาทั้งวัน เสื้อผ้าของพวกเธอถูกพาดไว้บนเชือก ตากให้แห้งในสายลมเบา ๆ มีความรู้สึกถึงความเป็นเพื่อนและความรู้สึกร่วมกัน ผู้หญิงโต้ตอบ กอดกัน และดูเหมือนจะแบ่งปันช่วงเวลาแห่งความสงบสุขท่ามกลางทิวทัศน์แบบชนบท พื้นหลังแสดงให้เห็นแนวภูเขาที่ละเอียดอ่อนและท้องฟ้าที่อยู่ไกลออกไปและมีแดดซึ่งให้ความรู้สึกกว้างใหญ่และความลึก ศิลปินใช้จานสีที่นุ่มนวลและหม่นหมอง โดยมีสีเขียวอ่อน สีเหลือง และโทนสีเอิร์ธโทนเป็นสีเด่นในฉาก สิ่งนี้สร้างอารมณ์แห่งความสงบและความคิดถึง