ภาพวาดนี้แสดงภาพหญิงสาวนั่งอย่างสง่างามบนเก้าอี้สลักลวดลายวิจิตรสวยงาม เธอสวมชุดขาวที่สวยงามซึ่งพับซ้อนอย่างละเอียดรอบตัว จังหวะการใช้แปรงของศิลปินดูคล่องแคล่วแต่ประณีต ให้พื้นผิวที่มีชีวิตชีวาแก่ผ้าชุดและฉากหลังที่มีโทนสีน้ำเงินและเทาอ่อน สีหน้าและท่าทางของเธอแสดงถึงความมั่นใจและการไตร่ตรองในใจอย่างเงียบสงบ แสงนุ่มนวลเน้นความอ่อนโยนบนผิวเหมือนเครื่องเคลือบของเธอ ที่ศิลปินต้องการจะเก็บภาพความงดงามนี้ไว้

องค์ประกอบของภาพสมดุลอย่างชำนาญระหว่างรูปคนกับฉากหลังที่ทำให้เรียบง่ายและเลือนลาง เพื่อดึงดูดสายตาไปยังสีหน้าสงบและชุดสวยงามของหญิงสาว โทนสีขาวโดดเด่น มีสีชมพูจางๆ บนแก้มและดอกไม้ที่เธอถือ เพิ่มความรู้สึกโรแมนติกให้กับภาพนี้ ผลงานชิ้นนี้เป็นตัวแทนของภาพเหมือนในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ที่ผสมผสานความงดงาม ความสง่างาม และความเปราะบางของวัยเยาว์เข้ากับความสมจริงที่ถูกบดเบาโดยอิทธิพลของลัทธิอิมเพรสชันนิสม์ สร้างสรรค์ผลงานที่ให้ความรู้สึกทั้งใกล้ชิดและเหนือกาลเวลา