Eser, kaba, neredeyse iskeletimsi bir kalitede kazınmış üç figürle dolu bir sahne sunmaktadır. Sanatçı, formları ham, rafine edilmemiş bir enerjiyle ileten çizgilerle, gravüre benzeyen bir teknik kullanmıştır. Kompozisyon asimetriktir, izleyicinin gözünü ilk olarak solda oturan figüre, belirgin bir yüz özelliğine ve yorgun bir duruşa sahip bir adama çeker. Bakışı, bir şeyler sunuyor gibi görünen, başörtüsüyle örtülü bir kadın olan merkezi figüre yöneliktir. Sağda duran genç bir kadın, odak noktasıdır. Keskin kontrastlar ve değişmeyen çizgiler, yaratıldığı çalkantılı zamanları yansıtan bir huzursuzluk veya kasvetli bir tefekkür hissi verir.