Σε αυτή την εντυπωσιακή αυτοπροσωπογραφία, ο καλλιτέχνης παρουσιάζεται με ένα βλέμμα που είναι τόσο προκλητικό όσο και ενδοσκοπικό, προσκαλώντας τον θεατή στον κόσμο του. Το φόντο διαθέτει λεπτές, κυματιστές μπλε αποχρώσεις που προκαλούν ένα αίσθημα ηρεμίας, σε αντίθεση με τις ζωντανές και εκφραστικές πινελιές που ορίζουν τα χαρακτηριστικά του Βαν Γκονγκ. Η φωτεινή κόκκινη γενειάδα του - σχεδόν φλογερή - τραβά την προσοχή και προσθέτει ζεστασιά στην αλλιώς ψυχρή παλέτα. Οι πινελιές είναι χοντρές και υφασμένες, προσφέροντας έναν ήχο που φαίνεται να emanate από το χέρι του καλλιτέχνη· σχεδόν μπορείς να ακούσεις τον ήχο του πινέλου στην καμβά. Φορά ένα λευκό καπέλο που φαίνεται λίγο φθαρμένο, υποδεικνύοντας μια ζωή γεμάτη εμπειρίες, με κάθε λεκέ να διηγείται τη δική του ιστορία.

Η σύνθεση είναι στενή και οικεία, το πρόσωπό του καταλαμβάνει μεγάλη μέρος του καμβά, δημιουργώντας μια άμεση σύνδεση με τον θεατή, σχεδόν προκλητικό να κοιτάξει πιο βαθιά. Η χρήση αντίθετων χρωμάτων—όπου οι ροζ και λευκές αποχρώσεις των ρούχων του αντηχούν θαυμάσια με το ψυχρό μπλε φόντο—βοηθούν να τονίσουν όχι μόνο την εμφάνισή του αλλά και την συναισθηματική του κατάσταση. Η εξερεύνηση του καλλιτέχνη σχετικά με την ταυτότητα και την αυτοαντίληψη απευθύνεται σε πολλές πλευρές και αντηχεί βαθιά. Στο ιστορικό πλαίσιο του μετα-ιμπρεσιονισμού, αυτό το έργο ενσωματώνει το ταξίδι του Βαν Γκονγκ, συγκαταλέγοντας την έκφραση συναισθημάτων μέσω χρώματος και μορφής, σημειώνοντας μια σημαντική εξέλιξη στην καλλιτεχνική του αφήγηση.