Dit portret vangt een jong meisje met een zachte, bijna weemoedige uitdrukking, haar delicate gelaatstrekken zacht verlicht tegen een gestructureerde, lichte achtergrond die tinten van bleek groen en crème mengt. De penseelstreken van de kunstenaar zijn teder en impressionistisch, met zachte randen die de figuur lichtjes lijken op te lossen in de atmosfeer, waardoor de scène een etherische kwaliteit krijgt. Haar lange bruine haar valt natuurlijk langs haar rug en contrasteert subtiel met de lichte stof van haar jurk, met delicate aandacht voor licht en textuur weergegeven.

De compositie is intiem - nauw gericht op het profiel en bovenlichaam van het meisje, waardoor de kijker wordt uitgenodigd tot een stil moment van contemplatie. Het gedempte kleurenpalet, gedomineerd door aardetinten en zachte pastels, roept een gevoel van kalmte en nostalgie op, dat zowel tijdloos als diep persoonlijk aanvoelt. Het subtiele spel van licht en schaduw versterkt de emotionele diepte en suggereert onschuld en introspectie. Historisch gezien weerspiegelt deze stijl de 19e-eeuwse neiging om vluchtige emoties en de natuurlijke schoonheid van de jeugd vast te leggen, waardoor dit werk een belangrijk voorbeeld is van een gevoelig portret dat stille waardigheid en natuurlijke gratie viert.