Deze dramatische scène dompelt de kijker onder in een mythologische gruwel waarbij de figuur van Diomedes wreed wordt verscheurd door zijn eigen paarden temidden van de ruïnes van een oude architectonische omgeving. De kunstenaar beheerst het clair-obscur, waarbij het bijna lichtgevende witte paard op de voorgrond wordt afgezet tegen de donkere, schaduwrijke achtergrond van vervallen muren en klassieke zuilen, wat een sombere sfeer oproept. De compositie richt zich nauw op de gewelddadige interactie tussen mens en beest, waarbij de dynamische, verwrongen vormen van de paarden een gevoel van chaos en losgelaten kracht creëren.

Het kleurenpalet bestaat uit aardse bruintinten, gedempte okers en diepe schaduwen, afgewisseld met het felle wit van het paard en de bleke huid van Diomedes, wat de visuele impact versterkt. De emotionele spanning is voelbaar – de pijn en angst zijn bijna tastbaar, versterkt door de oude ruïnes die een tragische val uit glorie suggereren. Dit werk is een opvallend voorbeeld van het symbolistische schilderij uit de 19e eeuw, dat historische mythes combineert met intense psychologische drama's en kijkers uitnodigt om thema's als geweld, lotsbestemming en goddelijke vergelding onder ogen te zien.