Dit stralende schilderij vangt de iconische Basiliek van Santa Maria della Salute in Venetië, gehuld in een zachte mist die haar majestueuze koepels en fijne architectonische details verzacht. De kunstenaar gebruikt een delicate mozaïek van kleine, onderscheidende penseelstreken – kenmerkend voor het pointillisme – die fonkelen met een pastelpalet. Zachte groenen, lavendels, roze en blauwen mengen zich op het doek en roepen de reflecterende kwaliteit van de Venetiaanse lagune op bij zonsopgang of onder een bleke zon. Gondels met gehesen zeilen sieren de voorgrond en de linkerkant van de horizon, wat een ritmische beweging creëert die de stilstand van de grote kerk in balans brengt.

De compositie schept een serene, bijna dromerige sfeer waarin water en lucht naadloos samensmelten en de toeschouwer uitnodigen om te blijven hangen in een rustige mijmering. Dit werk viert niet alleen de schoonheid van de Venetiaanse architectuur, maar toont ook de innovatieve methoden van het neo-impressionisme, waarbij kleur en licht het emotionele centrum vormen. De historische context van het begin van de 20e eeuw in Europa, met zijn verkenningen van de fusie van wetenschap en kunst, nodigt uit tot bezinning over hoe waarneming en natuur met elkaar verweven zijn. Het stuk klinkt als een delicate, levendige ode aan de tijdloze charme van Venetië, uitnodigend tot een poëtische meditatie over plaats en herinnering.