W tej urzekającej scenie kobieta siedzi kontemplacyjnie na grupie dużych gładkich kamieni, jej biała suknia wyróżnia się wyraźnie na tle ciemniejszych odcieni skał. Spokój wody delikatnie się fale w tle, tworząc spokojne tło, które kontrastuje z jej nieruchomą postawą. Łagod light, niemal eteryczna, oświetla całą kompozycję, nadając jej refleksyjny charakter, który zachęca widzów do zatrzymania się i zastanowienia się nad jej myślami.

Obraz emanuje poczuciem spokoju, wzmocnionym przez chłodną paletę kolorów — miękkie błękity, stonowane zielenie i kremowe biele harmonijnie się łączą. Wybór kolorów Munch'a wywołuje uczucia pokoju, ale także sugeruje introspektywny stan postaci; jej spojrzenie jest lekko skierowane w dół, zdaje się być zagubione w wewnętrznej rozmowie. Delikatne pociągnięcia pędzla uchwycają nie tylko fizyczną esencję scenerii, ale także emocjonalną głębię, przenosząc widzów w ten spokojny moment na brzegu, przypominający o prostych pięknych momentach w życiu. Umiejętność Munch'a przekazywania głębokiego poczucia spokoju i kontemplacji jest świadectwem jego artystycznego mistrzostwa, czyniąc ten obraz ponadczasowym.