Ta poruszająca kompozycja uchwyca ponurą scenę, w której żołnierze w mundurach stoją na cmentarzu pełnym krzyży, z każdą z nich jako milczącym świadkiem poległych. Centralna postać, ubrana w ciemny mundur, spogląda zamyślona na świeżo wykopane wzgórki ziemi, będąc emocjonalnym kotwicą w dziele. Za nim towarzysze żołnierze pracują gorliwie, z pochylonymi głowami, pogrążeni w swoich myślach. Paleta kolorów, składająca się z ziemistych brązów i stonowanej zieleni, nadaje scenie prawie upiorną jakość, wzmacniając ciężar straty i poświęcenia.

To, co naprawdę uderza widza, to emocjonalny ciężar, jaki nosi każda figura w obrazie. Użycie światła, rzucającego miękkie cienie, nadaje powagę tej pełnionej misji, podkreślając solenne zobowiązanie. Każdy krzyż, zużyty, a jednak stojący, owinięty w naturalne tło, służy jako wieczne przypomnienie tych, którzy polegli. Tego rodzaju mistrzowskie przedstawienie zaprasza do myślenia nie tylko o stracie życia, ale także o szerszych konsekwencjach konfliktu, czyniąc je znaczącym i refleksyjnym dziełem w kontekście historii militarnych i ludzkiego doświadczenia.