Ten fascynujący portret przyciąga uwagę swoją żywą reprezentacją młodego chłopca stojącego na tle bogatej, karmazynowej scenerii, która wydaje się pulsować ciepłem. Gładkie, delikatne linie jego blond włosów łapią światło, otaczając twarz przenikniętą dziwną mieszanką niewinności i introspekcji. Jego duże niebieskie oczy promieniują niepokojącą świadomością, jakby skrywał sekrety przewyższające jego wiek; zdają się zapraszać widza do jego wewnętrznego świata – pełnego cudów i być może nuty niepokoju. Miękkość jego rysów pięknie kontrastuje z odwagą jego ciemnego ubrania, tworząc emocjonalny rezonans, który utrzymuje się w powietrzu.

Kompozycja jest pięknie zrównoważona; dziecko znajduje się w centrum, emanując poczucie władzy poprzez swoją pewną postawę. Ciemny strój dodaje głębi, przyciągając uwagę do jego bladej skóry oraz wydobywając żywotność obrazu. Mistrzowska technika Millaisa jest dostrzegalna w pociągnięciach pędzlem – płynnych i precyzyjnych zarazem, ukazujących jego zdolność do uchwycenia nie tylko fizycznego podobieństwa, ale także samej istoty dzieciństwa. Dzieło to nie tylko stanowi świadectwo umiejętności artysty, ale również historyczny moment, odzwierciedlający sprzeczne idee dotyczące niewinności dzieci oraz obciążający oczekiwania nałożone na młodych. W jego wyrazie tkwi niewątpliwy urok, cicha narracja, która rezonuje z widzem, wywołując nostalgię i prowokując refleksje nad ulotnością młodości.