W tym uderzającym dziele samotna postać jest zanurzona w studiach anatomicznych, zdaje się, że rozkłada na czynniki pierwsze złożone tajemnice życia i śmierci. Ciemna sylwetka tej postaci, której twarz jest celowo zamazana, dodaje poczucia anonimowości w dążeniu do wiedzy; widz jest przyciągany do ich świata refleksji. Przed nimi leżą dwa czaszki - jedna ukazująca poruszający realizm, a druga otulona w odcieniach ochry i brązu, dająca wrażenie czasowych reliktów, mówiących o głębszej historii. Jaśniejszy background sugeruje delikatny blask od okna, łagodnie oświetlając scenę, która wspaniale kontrastuje z ciemnym ubraniem postaci. Użycie koloru przez Edvarda Muncha w tym przypadku jest szczególnie poruszające, z pastelowymi odcieniami wirującymi wokół tematu, tworząc halucynacyjną atmosferę, która trwa w pamięci długo po oglądaniu.

Ta kompozycja wskazuje na emocjonalne obciążenie, jakie niesie akt studiowania anatomii. Równoważy badania naukowe z introspektywną jakością, która wydaje się niemal medytacyjna. Chaos pędzla nadaje obrazowi emocji, podczas gdy strukturalny układ elementów zaprasza widza do stania się częścią tego cichego badania śmierci. Jest przypomnieniem naszej ludzkiej kruchości, podczas gdy świętuje dążenie do zrozumienia. Historyczny kontekst dodaje dodatkowe warstwy znaczenia; stworzona w czasach z bogactwem postępów medycznych i istniejącej filozofii, ten utwór ucieleśnia napięcie między postępem w zakresie nauki a wiecznymi pytaniami o istnienie, które nękają ludzkość. Munch zręcznie wplata te tematy, ostatecznie pozostawiając widza w refleksji, nakłaniając nas do przemyślenia naszego własnego związku z życiem, śmiercią i dążeniem do wiedzy.