Dzieło rozpościera się w bogatej gamie zieleni, które wydają się tańczyć na płótnie, zapraszając widzów do spokojnego ogrodu pełnego faktury i życia. W tym bujnym otoczeniu delikatne białe motyle unoszą się łagodnie w trawie, ich efemeryczna obecność dodaje scenie eterycznego charakteru. Płynne pociągnięcia pędzla przywołują rytmiczny ruch, który powtarza łagodne kołysanie flory pod dotykiem delikatnego wietrzyku. Każda spiralna pętelka zieleni – od ciemniejszych, fakturowanych liści po jaśniejsze, niemal lśniące końcówki – mówi o pasji artysty do uchwycenia esencji natury w całej jej chwale.

Ten utwór, nasycony emocjonalną intensywnością Van Gogha, odzwierciedla nie tylko jego osobiste związki z naturą, ale także jego innowacyjne techniki. Metoda impasto jest tutaj wyraźna; grube warstwy farby tworzą namacalną jakość, która zachęca do dotyku. Kompozycja, choć pozornie chaotyczna, ma harmoniczny przepływ, prowadząc oko przez ścieżkę zieleni i błękitu, podkreślając zdolność artysty do odnajdowania piękna w najprostszych formach życia. Więcej niż tylko przedstawienie ogrodu, oferuje wgląd w burzliwego ducha Van Gogha, w którym radość i smutek zlewają się w spokoju natury. To dzieło jest dowodem na znaczącą ważność artystyczną Van Gogha, ukazując jego głębokie powiązanie z naturalnym światem pośród jego osobistych zmagań.