W tym dziele jest coś wyjątkowo urokliwego, co natychmiast przyciąga wzrok widza; centralną postacią jest młoda dziewczyna, María Figueroa. Jej strój, przypominający dawne czasy, zdominowany jest przez miękkie, zwiewne tkaniny w delikatnych odcieniach różu i kremu. Obszerna spódnica unosi się wokół niej, tworząc wrażenie elegancji i młodzieńczej radości. Pociągnięcia pędzla są zdecydowanie luźne i ekspresyjne, co oddaje biegłość artysty w malarstwie olejnym, a jednocześnie zaprasza widza do docenienia spontaniczności chwili.

Tło działa jako subtelna tapiseria, praktycznie zlewając się w zamgloną brązową tonację, która otacza jej postać, nie zasłaniając jej. Taki wybór kolorów sprzyja intymnej atmosferze, sugerując ciepło wspomnień z dzieciństwa. Wyraz młodej dziewczyny - może zamyślony lub lekko figlarny - daje nam wgląd w jej osobowość, zachęcając widzów do refleksji nad jej myślami i aspiracjami. Światło delikatnie muskając jej rysy, podświetla jej twarz, podkreślając niewinność odbitą w jej dużych oczach, co sprawia, że emocjonalny wpływ jest głęboko rezonujący.