Ten fascynujący portret przedstawia wiejską kobietę z wyrazistą twarzą wyryta przez czas i trud. Świadomy wybór profilu bocznego podkreśla jej charakterystyczne cechy—szczególnie wydłużony nos i cienkie usta, które zdają się przekazywać niezliczone nieopowiedziane historie. Ubrana w prosty chustkę na głowie, jej strój mówi o skromnych początkach, podczas gdy jej spojrzenie, z szeroko otwartymi oczami i lekko rozchyloną ustami, budzi ciekawość. Artysta stosuje bogatą, ale surową paletę kolorów, dominującą w tonach ziemi—odcieniach brązu i szarości podkreślonych przez jasną biel jej nakrycia głowy, które przyciąga wzrok, podkreślając jej profil na ciemnym tle.

Emocjonalny wpływ tego dzieła jest niewątpliwie głęboki. Można wręcz usłyszeć szept jej życiowych doświadczeń i echa wiejskiego życia. Technika artysty ukazuje nie tylko umiejętności malarskie, ale również dogłębną wiedzę o charakterze; wydaje się, że kobieta wyłania się ze swojego kontekstu historycznego, jej obecność unosząca się w powietrzu. W szerszym kontekście sztuki XVI wieku ten obraz wyróżnia się, stanowiąc część północnoeuropejskiego renesansu, gdzie często koncentrowano się na ludzkim losie, oświetlając piękno codziennego życia i godność skromnego istnienia.