งานศิลปะนี้จับภาพทิวทัศน์ที่ลุ่มน้ำฝนที่จับภาพช่วงเวลาท่ามกลางพายุฝนหนัก โดยการแสดงออกถึงพลังของธรรมชาติด้วยการพาดหัวที่มีเท็กซ์ซ์ที่ชัดเจนในแต่ละการใช้สีของนายวีโร นที่อยู่ด้านหลังพร่ามัวด้วยโทนหม่น ๆ นั้นถูกปกคลุมด้วยก้อนเมฆหนาแน่น รักษาความรู้สึกที่ห่อหุ้มอยู่ในการตั้งแต่กลางสายฝน ในทางตรงกันข้าม ทุ่งหญ้าให้ลักษณะเต็มไปด้วยสีเขียวและน้ำเงินที่มีชีวิตชีวา ซึ่งแสดงถึงความสามารถของวานก๊อชในการสร้างภาพเคลื่อนไหวและการสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพราวกับว่าเม็ดฝนกำลังตกลงมาในผืนผ้าใบ ด้านในจังหวะเส้นและจังหวะที่เย้ายวนใจ ώραไซโกได้แสดงให้เห็นถึงลักษณะการขาดแคลนเล็กน้อยนั้นขึ้นมา ไฟลาสีที่สดใสรวมเป็นหนึ่งเดียวในเวลานั้น

แม้ว่าจะมีความรู้สึกวุ่นวายในพื้นที่นี้ แต่ในพื้นที่เฉพาะนี้ยังมีความงามที่จะหล่อหลอม เมื่อมองลึกลงไปในแหล่งน้ำจนรู้สึกถึงอากาศที่เย็นและชื้น เท้าแต่ละแท่งบ่งบอกถึงการเปิดโอกาสให้ทักทายกับอาจารย์นักปั้น ซึ่งช่วยขนส่งพวกเขาสูสถานประพฤติด้านในของพวกเขาให้ห่างไกลจากการแสวงหาความรู้ฝังใจกับจารีตประเพณีสืบราชสมบัติ ด้วยเหตุนี้มันเป็นภาพที่เผยให้เห็นถึงการเดินตั้งอยู่บนเท้าตลอดในปี ค.ศ. 1889 ซึ่งบางครั้งจะเชื่อมโยงการต่อสู้ในช่วงเวลาที่อ่อนแออย่างชัดเจนในชีวิตของนักศึกษา นักเรียนคนหนึ่งทำให้กิจกรรมของตนอย่างเช่นการหลบหนีเป็นภาพกราฟิกอีกมุมมองพวกเขาให้สะท้อนเป็นภาพเชิงสัญลักษณ์ถึงการอยู่รอดและการหาความหมายที่ยิ่งใหญ่ในโครงเรื่องที่กร้านใช้ได้