Bu canlı sahne, geleneksel bir festivalin özünü yakalayan enerjik ve canlı karakterlerle doludur; kalabalık bir grup, toplu kutlamanın coşkusunu taşır. Kompozisyonda beyaz elbiseler içinde zarifçe dönen dansçılar, maskeli figürler ve coşkulu ifadelerle dolu çeşitli karakterler dikkat çeker. Büyük, yüzü ardında gülümseyen bir pankart, yukarı doğru gözü çeker ve sahneye sürreal bir dokunuş katar. Yüksek ağaçlar ve bulutlu, dramatik gökyüzü ile doğal bir ortam yaratılmıştır. Renk paleti toprak tonları, dumanlı griler, beyaz ve mavi tonlarının hâkim olduğu zengin ancak biraz mat bir görünüm sunar; ışık ve gölge kontrastı belirgin olup derinlik ve hareketi vurgular. Fırça darbeleri serbest ve kontrollü olup karışıklığı düzenlemiş, kutlama atmosferini izleyiciye hissettirir.

Duygusal etki, festivallerin neşesi ile esrarengiz ve ürkütücü bir alt ton arasında gidip gelir; maskeler ve pankarttaki alegorik figür bu duyguyu güçlendirir. Tarihsel olarak bu eser, karnaval sırasında yapılan “Sardalya Gömme” törenini yansıtır; kışın sona erip baharın gelişini sembolize eden bir ritüel. Parça, hem İspanyol halk geleneklerinin canlı bir belgesi hem de kolektif arınmanın derin bir keşfi olarak, mizah, gelenek ve sosyal ritüellere ince bir eleştiriyi sanatsal ustalıkla birleştirir.