Staand voor het schildersezel wordt een figuur gevangen in een moment van creatieve concentratie. Hij is gekleed in een stijl die het einde van de 18e eeuw suggereert – een jas versierd met een decoratieve bies, aangevuld met een vest en een hoge, donkere hoed die op zijn hoofd staat, en hij houdt zijn gereedschap vast: een penseel en een palet vol kleuren. De setting is eenvoudig, badend in het zachte, diffuse licht dat van het raam komt. De blik van de figuur, enigszins afgewend, suggereert introspectie, alsof hij zowel de waarnemer als de waargenomene is.

De techniek van de kunstenaar toont een beheersing van licht en schaduw. De manier waarop het licht met de vorm van de figuur in wisselwerking staat, bepaalde gebieden benadrukt en andere in diepere schaduw laat, voegt een laag diepte toe. De penseelstreken lijken los en expressief, waardoor de texturen bijdragen aan het algehele gevoel van het stuk, wat niet alleen een afbeelding, maar ook een beleefde ervaring suggereert. Dit portret heeft, zelfs zonder directe blik, een gevoel van zelfbewustzijn dat onmiddellijk boeit.