In dit kunstwerk wordt de kijker aangetrokken in een moment van serene intimiteit, waarbij een eenzame figuur in een contemplatieve houding wordt afgebeeld. De zachte, bijna transparante kwaliteit van de huid mengt harmonieus met de gedempte blauwtinten en groenen van de achtergrond, waardoor een etherisch gevoel van kalmte ontstaat. De zorgvuldige aandacht voor licht benadrukt de zachte contouren van de figuur en biedt een glimp van kwetsbaarheid, terwijl het tegelijkertijd een waardige aanwezigheid behoudt. De houding van de figuur - gebogen maar toch elegant - suggereert een verhaal van eenzaamheid of reflectie, dat diep weerklank vindt bij de kijker.

De compositie is prachtig in balans, met het onderwerp doordacht in het kader geplaatst, waardoor een dynamische interactie tussen lichaam en ruimte ontstaat. De geplooide stof bij haar voeten, die zachtjes valt, weerspiegelt de vloeibaarheid van haar vorm, en benadrukt verder de artistieke uitbeelding van licht en schaduw. Deze kleurkeuze - zachte witten naast koele tonen - roept niet alleen een rustgevende atmosfeer op, maar creëert ook een tegenstelling die de natuurlijke schoonheid van de figuur benadrukt. Het werk spreekt over de historische context van het einde van de 19e eeuw, waar kunstenaars begonnen te verkennen van realistische thema's en de interactie van menselijke emoties binnen de kunst, en daarmee een significante verschuiving naar persoonlijke expressie in de wereld van de kunst markeert.