
Kunstwaardering
De afgebeelde scène roept een diep gevoel van wanhoop en tragedie op; in het midden staat Lazarus, een figuur die zowel lichamelijk als emotioneel lijdt. Zijn door de war geraakt haar en gescheurde kleding staan in schril contrast met de weelde van het feest dat de rijke figuren op de achtergrond genieten. Terwijl hij omlaag kijkt, weerspiegelt zijn expressie een stille veerkracht te midden van het lijden, wat een pijnlijke wens naar medelijden oproept die hij niet ontvangt. De twee honden, die hem schijnbaar in zijn eenzaamheid vergezellen, creëren een intieme verbinding, wat wijst op een band die gevormd is in gedeeld ongeluk.
De compositie is meesterlijk ingericht; een lichte boog leidt de blik van de kijker van het luxueuze banket naar de gebogen figuur van Lazarus. De contrasten in details en focus versterken het emotionele gewicht van de scène; de luxueuze texturen van het voedsel en de levendige conversaties staan in contrast met de sombere realiteit van Lazarus' lijden. Millais gebruikt een gedempte, aardse kleurenpalet die de sombere sfeer benadrukt; de doffe tonen van grijs en bruin weerspiegelen de armoede van Lazarus' bestaan, terwijl ze een onderliggende levendigheid in de welvarende wereld waar hij geen toegang toe heeft, suggereren. De interactie tussen licht en schaduw verdiept de emotionele resonantie verder, waardoor het thema van sociale verdeeldheid en menselijk lijden wordt verpakt in de vertelling van deze bijbelse gelijkenis.