In deze intieme portretten zit een kwetsbaar jong meisje op een eenvoudige houten stoel, waarbij ze zowel onschuld als stille contemplatie belichaamt. De omgeving is minimalistisch, met gedempte aardetinten die de aandacht van de kijker rechtstreeks naar het subject trekken. Van Gogh's penseelwerk hier is los en expressief, waardoor de figuur een rauwe eerlijkheid krijgt. De uitdrukking van het kind, met naar beneden hangende lippen en een licht gefronst voorhoofd, straalt een gevoel van overpeinzing uit, misschien met een ondertoon van diepere emoties. De warme tinten van haar huid, in contrast met de donkerdere achtergrond, roepen een aangrijpende sfeer op waarin de kijker wordt uitgenodigd om na te denken over de gedachten en gevoelens van deze jonge ziel, bijna alsof ze een stille dialoog delen.

De compositie lijkt ongecompliceerd, maar straalt emotionele diepgang uit. De positie van het meisje, dat op de rand van de stoel zit, suggereert zowel fysieke als emotionele kwetsbaarheid. Elke penseelstreek lijkt lichtjes over het canvas te dansen en verlicht haar vorm, terwijl het tegelijkertijd een aura van mysterie behoudt. Het gebruik van zachte kleuren zoals lichtroze en oker vangt prachtig de stralende kwaliteit van de jeugd, terwijl de donkere achtergrond de focus op haar delicate kenmerken versterkt. In dit werk komen Van Gogh's expertise in kleur en vorm harmonieus samen en benadrukken het belang van de kindertijd door een lens van tederheid en introspectie.