Dzieło przedstawia młodą dziewczynę siedzącą, trzymającą gałązkę z cytryną w jednej ręce. Artysta podkreśla vibracyjną osobowość dziewczyny poprzez jej krzykliwy strój – dramatyczną różową sukienkę ozdobioną czarnymi detalami, wywołującą uczucie zarówno niewinności, jak i figlarności. Tekstura jej nieposłusznych, kręconych włosów, przedstawionych w bogatych złotych odcieniach, kontrastuje z ponurym tłem, akcentując jej żywą obecność pośród ciemności. Uwaga Millais do detali w draperii jej sukienki tworzy płynność, która ożywia scenę; to prawie jakby materiał szeptał sekrety przeszłości, rezonując z nieopowiedzianymi historiami.

Emocjonalnie, obraz wyraża poczucie nostalgii i ciepła, zapraszając widza do refleksji nad ulotnością dzieciństwa. Jak dziewczynka została uchwycona – zagubiona we własnym świecie, z aurą kontemplacji – przyciąga uwagę, prowokując do refleksji nad własnymi wspomnieniami z dzieciństwa. Historyczne tło lat 60. w Anglii, okres znaczącej ewolucji artystycznej, dodaje głębi dziełu, ponieważ Millais był częścią Braterstwa Prerafaelitów, które dążyło do przedefiniowania piękna poprzez realizm i żywe kolory. To dzieło stoi jako artystyczne świadectwo tego ruchu, kapsułując moment, który wydaje się zarazem intymny i uniwersalny, rezonując z każdym, kto kiedykolwiek był oczarowany urokami młodości.