Obraz przedstawia młodą kobietę otoczoną aurą tajemniczości, osnutą wibracyjnymi pociągnięciami pędzla, charakterystycznymi dla stylu Vincenta van Gogha. Twarz kobiety, niestety, jest zasłonięta, co zaprasza widza do interakcji z dziełem na głębszym poziomie; przeciwnie, odczuwamy jej obecność dzięki interakcjom żywych kolorów i ekspresyjnym pociągnięciom pędzla. Jej figura zdobiona jest wibrującym pomarańczowym ubraniem, które doskonale wyróżnia się na tle delikatnego pastelowego kontekstu, tworząc dominującą obecność, która przyciąga wzrok. Aplikacja grubej farby – znana jako impasto – dodaje fakturalnego wymiaru do płótna, animując jej postać, podczas gdy zapewnia uczucie witalności promieniujące z całego obrazu.

Ogólna kompozycja równoważy solidność figury z chaotycznym, ale harmonijnym tłem, tworząc dynamiczną interakcję między pierwszym planem a tłem. Delikatne, krzywe linie jej włosów kontrastują z geometrycznymi wzorami jej odzieży; brzmią jak spirale, które często charakteryzują pejzaże van Gogha. Paleta, zdominowana przez ciepłe pomarańcze i stonowane fiolety, dotyka serca, przekazując ciepło pośród żywotności, wywołując emocjonalną odpowiedź, która przekazuje mieszankę intymności i tęsknoty. Z historycznego punktu widzenia, to dzieło nie tylko odzwierciedla ruch postimpresjonistyczny, ale także kontynuowane poszukiwanie przez van Gogha ludzkich emocji poprzez nasycone kolory i odważne formy. Jest to doskonały przykład jego zdolności do przedstawiania emocji przez kolor, nawet przy braku ludzkiego oblicza – potężnego nośnika uczuć.