Ta delikatna praca przedstawia spokojny moment: nagą kobietę wypoczywającą na bujnym, zielonym krajobrazie. Pozycja leżąca kobiety, widziana od tyłu, odsłania miękkie kontury jej jasnej skóry, które jaśnieją na tle natury. Technika artysty jest subtelna, lecz mistrzowska — płynne przejścia światła i cienia podkreślają obłość formy, kontrastując z fakturą trawy i ciemniejszym lasem w tle. Paleta kolorów składa się głównie z ziemistych zieleni i brązów, przełamanych ciepłem rudych włosów i jasnej cery, co tworzy atmosferę spokoju i intymności.

Pozioma kompozycja podkreśla wypoczętą atmosferę, pozwalając oku swobodnie badać scenę, od miękkości postaci po spokojne szczegóły otaczającej przyrody. Przenika ją cicha cisza — ponadczasowy dialog między ludzką wrażliwością a spokojem rozległego świata natury. Praca ta nawiązuje do tradycji francuskiego malarstwa akademickiego XIX wieku, łącząc realizm z nastrojowością, podkreślając piękno ludzkiego ciała w objęciach natury. Oddziałuje emocjonalnie jako cicha marzycielska chwila — moment zawieszony między samotnością a jednością z ziemią, zapraszający do refleksji i cichego podziwu.