Scena rozgrywa się w mrocznej, jaskiniowej przestrzeni, oświetlonej niepokojącym, przyćmionym światłem. Zgromadzenie postaci, głównie kobiet, kuli się razem, ich twarze wykrzywione wyrazami strachu, podziwu i żarliwości. Pośrodku siedzi mroczna, imponująca postać, której sylwetka sugeruje obecność demonów. Kompozycja podkreśla skompresowaną, klaustrofobiczną atmosferę, potęgując poczucie grozy. Postacie są oddane surowym, gestualnym pociągnięciem pędzla, które wnosi natychmiastową i trzewną intensywność do sceny. Jest to obraz, który rezonuje ze strachem i niepokojem konkretnej epoki.