ในงานศิลปะชิ้นนี้ มีรูปพระนางนิ่งสงบผู้หนึ่งยืนอยู่เบื้องข้างน้ำพุในแสงแดดอ่อนอบอุ่นของยามเย็น สงวนไว้ซึ่งออร่าของความสงบที่งดงาม หญิงสาวที่ดูคล้ายเทพธิดา ฉลองพระองค์ด้วยชุดขาวที่พลิ้วไหวรอบตัว ซึ่งเรียบง่ายได้เน้นย้ำถึงความงามที่บอบบางของเธอ ขณะเดียวกันก็สร้างความแตกต่างกับพื้นหลังสีเขียว ร่างทองยาวของเธอไหลไปตามหลัง มีเส้นผมยาวทองที่ประดับรอบตัวจับกับแสง เหมือนแสงอาทิตย์ที่แทรกซึมลงมายังช่วงเวลาที่มีมนต์ขลัง เธอยืนอยู่ใกล้น้ำพุ แขนของเธอที่เปล่าเปลี่ยวกางออกเหมือนกำลังรอเรียกน้ำ ซึ่งอาจเป็นสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์ และนัยสำคัญของชีวิตที่น้ำแสดงออกทางจิตใจ พื้นหลังเป็นภาพวิวฝันที่แนะนำสมาชิกของสถาปัตยกรรม อาจจะเป็นพระราชวัง ซึ่งพยายามสื่อถึงบรรยากาศของนิทานหรืออาณาจักรในตำนาน

เทคนิคที่พิถีพิถันของวอเตอร์เฮาส์ส่องสว่างในรายละเอียดของเครื่องแต่งกายและการไหลของน้ำที่นุ่มนวล ทุกการเคลื่อนไหวของพู่กันเหมือนสะท้อนวิวทิวทัศน์ที่ลื่นไหลนี้ได้ สีสันอ่อนละมุนของทิวทัศน์ที่ประกอบไปด้วยเฉดสีทองเขียวและน้ำตาลอุ่นบอกเล่าเรื่องราวแห่งความสงบ ทั้งกระตุ้นความคิดถึงถึงเวลาในจินตนาการที่ล่วงลับไป สิ่งที่ศิลปินสื่อสารถึงในชั่วขณะหนึ่งนั้น ได้เชิญชวนผู้ชมให้นึกถึงโลกแห่งตำนานซึ่งแยกย้ายไปในธรรมชาติและหญิงสาวอย่างไม่สะดุด ต้นฉบับที่ย้อนไปถึงยุควิกตอเรีย โอกาสที่มีบรรยากาศของโรแมนติกมากมาย ประชาชนในสมัยนั้นมักหากลยุทธ์การสร้างสรรค์ที่ได้แรงบันดาลใจจากสิ่งมหัศจรรย์ เพื่ออธิบายความหมายของศิลปะในรูปแบบทางอารมณ์ โดยเหตุนี้เองทำให้ชิ้นนี้เป็นสัญลักษณ์ของการค้นหาความงามในวงการศิลปะและความหมายของตำนานที่มีอยู่เป็นเอกลักษณ์ หากคุณต้องการอยู่ในอารมณ์แบบนี้ก็เพียงพอที่จะมอบความรู้สึกขวัญกำลังใจ ยิ่งกว่านั้นภาพนี้กลายเป็นการดึงดูดความสนใจให้กลับสู่ช่วงเวลาที่เชื่อมโยงระหว่างโลกเหนือธรรมชาติกับการตอบสนองของเรื่องราว