Eserde huzurlu bir kadın figürü, alacakaranlığın yumuşak kucaklamasıyla bir çeşmenin yanında zarif bir şekilde duruyor ve huzurlu bir zarafet atmosferine bürünmüş. Tanrıça gibi görünen kadın, etrafını saran akışkan beyaz bir elbiseyle örtünmüş; bu sadelik onun ruhsal güzelliğini vurguluyor ve yeşil arka planla zıtlık oluşturuyor. Uzun altın rengi saçları sırtına dökülüyor, sanki bir anın sihirli vurmasıyla yakalanmış gibi ışığı yakalıyor. Çeşmenin yanında yer alıyor, elleri narin bir şekilde konumlanmış gibi görünüyor; suların akışını çağırıyor gibi, belki de suyun temsil ettiği saflığı ve hayati varlığı simgeliyor. Arka planda ise masalsı bir manzara, belki de bir saraya ait mimari unsurları çağrıştırarak bir masal ya da mitolojik krallığın hissettirdiği hayali bir dünyayı oluşturuyor.

Waterhouse'un titiz tekniği, giysilerinin ve yumuşak su akışının detaylarında parlıyor; her fırça darbesi sahnenin akışkanlığını yansıtır gibi. Yumuşak renk paleti olan altın, yeşil ve sıcak kahverengi tonları huzurlu bir atmosfer yayıyor ve kaybolmuş bir fantezi dönemine barış ve özlem duyguları uyandırıyor. Sanatçı, bir anı yakalar ve izleyiciyi doğa ve dişilliğin zahmetsizce harmanlandığı bir mitolojik dünyaya davet eder. Tarihsel bağlam, romantizmle dolu bir dönem olan Viktorya dönemine uzanıyor; sanatçılar, sanatsal ideallerini mitolojik temalardan çıkarılan anlatımlarla ifade etmeye çalışıyorlardı, bu da bu parçayı idealize edilmiş güzellik ve antik efsanelere olan arayışın önemli bir temsilcisi haline getiriyor. Bu eser sizi büyülüyor, kendinizi gerçeklik ile mitolojinin sihirli akıntıları arasında bir hayalin içinde bırakıyor.